سه درس مهم زندگی از پدر امت
تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۳۱۶۷۸۷۵
به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ پایگاه اطلاع‌رسانی دبیرخانه ستاد همکاری‌های حوزه‌های علمیه و آموزش و پرورش، ضمن تبریک فرارسیدن میلاد مولود کعبه شرح سه حکمت از آن امام همام که پیامبر عظیم‌الشأن اسلام خود و حضرت علی(ع) را پدران امت نامید به قلم آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازی منتشر کرد.
درس اول/ معامله خداوند با گنهكاران
حضرت على(ع) مى‌فرمايند: «يَابْنَ آدَمَ، إذا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبحَانَهُ يُتابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَأَنْتَ تَعْصِيهِ فَاحْذَرْهُ؛ اى فرزند آدم، هنگامى كه ببينى پروردگارت پى در پى نعمت‌هايى را بر تو مى‌فرستد در حالى كه تو معصيت او را مى‌كنى بترس كه مجازات سنگينى در انتظار توست».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شرح درس اول
در مقابل معاصى و گناهانى كه بندگان انجام مى‌دهند، خداوند با انسان سه نوع معامله مى‌كند: گاهى فوراً او را مجازات مى‌كند كه اين يک نوع محبت نسبت به بنده است كه او را بيدار مى‌كند؛ بسيارى از بلاها كفاره معصيت است، گاهى خداوند مهلت مى‌دهد تا از اين مهلت استفاده كند و برگردد و توبه كند.
خداوند در مقابل معصيت بنده‌اش به او نعمت مى‌دهد چون قبلا هشدار داده ولى اثر نكرد و مستحق مجازات است؛ اما خداوند به او نعمت مى‌دهد و اين نعمت دادن به دو علت است، يكى اينكه غافل و مغرور بشود و بيشتر گناه كند و دوم اينكه بعد از دادن نعمت‌هاى فراوان، يک دفعه مجازات مى‌كند كه اين نوع مجازات خيلى دردناک است كه انسانى را كه غرق در نعمت است يک دفعه غرق در عذاب كنند، و در اصطلاح قرآن نام اين نعمت را عذاب استدراجى مى‌گذارند «وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِأَياتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِّنْ حَيْثُ لَايَعْلَمُونَ»؛ و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند، ما آنان را از جايى كه نمى‌دانند، به تدريج به سوى عذاب پيش مى‌بريم».[۲]
براى كلمه استدراج دو معنا ذكر شده يكى اينكه چيزى را به تدريج بگيرند چرا كه اصل اين ريشه از «درجه» گرفته شده كه به معناى پله است كه هرگاه چيزى را به تدريج و مرحله به مرحله بگيرند يا گرفتار سازند به اين عمل استدراج گفته مى‌شود.
معناى ديگر استدراج «پيچيدن» است؛ همان‌گونه كه يک طومار را به هم مى‌پيچند.[۳] هر دو معنى به يک مفهوم كلى كه همان انجام تدريجى باشد برمى‌گردد.
خداوند گناهكاران و افراد سركش را، فوراً گرفتار مجازات نمى‌كند، بلكه درهاى نعمت را به روى آنها مى‌گشايد كه يا اين نعمت‌ها باعث بيدارى آنها مى‌شود و يا اينكه به بى‌خبرى آنها مى‌افزايد كه در اين صورت مجازات‌شان به هنگام رسيدن به آخرين مرحله از نعمت، دردناک است، چراكه در حالى كه غرق در ناز و نعمت هستند خداوند همه نعمت را از آنها مى‌گيرد و طومار زندگى آنها را درهم مى‌پيچد.
امام صادق(ع) در حديثى مى‌فرمايند: موقعى كه خداوند خير بنده‌اى را بخواهد به هنگامى كه گناهى انجام مى‌دهد او را گوشمالى مى‌دهد تا به ياد توبه بيفتد، و هنگامى كه شر بنده‌اى را بر اثر اعمالش بخواهد موقعى كه گناهى مى‌كند نعمتى به او مى‌بخشد تا استغفار را فراموش كند و به آن گناه ادامه دهد، اين همان است كه خداوند عزوجل فرموده «سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِّنْ حَيْثُ لَايَعْلَمُونَ»؛ يعنى از طريق نعمت‌ها به هنگام معصيت‌ها آنها را به تدريج از راهى كه نمى‌دانند گرفتار مى‌سازيم».[۴]
يكى از ياران امام صادق(ع) عرض كرد: من از خداوند مالى طلب كردم به من روزى فرمود، فرزندى خواستم به من بخشيد، خانه‌اى طلب كردم به من مرحمت فرمود، من از اين مى‌ترسم نكند اين استدراج باشد، امام فرمود: اگر اينها توأم با حمد و شكر الهى است استدراج نيست، نعمت است.[۵]
درس دوم/ چگونه با مردم زندگى كنيم؟
حضرت على(ع) مى‌فرمايند: «خالِطُوا النَّاسَ مُخالَطَةً إِنْ مُتُّمْ مَعَها بَكَوْا عَلَيْكُمْ، وَإِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ؛ با مردم آنچنان معاشرت كنيد كه اگر مرديد براى شما اشک بريزند و اگر زنده مانديد با اشتياق به‌سوى شما آيند».[6]
شرح درس دوم
اساس تعليمات اسلامى بر اجتماع و جمعيت است، يعنى اسلام اصل را جامعه مى‌داند و افراد در دل جامعه پرورش پيدا مى‌كنند و لذا مى‌بينيم كه عبادات در اسلام شكل جمعى دارد. اصل در نماز، جماعت است و نماز فرادى غير رسمى است. تمام اذكار در نماز جنبه جمعى دارد حتى اذان و اقامه‌اش و سوره حمد جمعى است. سلام نماز هم بر محور جماعت است. روح حج هم جماعت است. لذا، هر چه پيوند جامعه را محكم كند مورد تأييد اسلام است و هر چه آن را سست كند مبغوض است. سخن‌چينى، غيبت و تهمت، پيوندها را قطع مى‌كند، اصلاح ذات بين، تعاون و همكارى، برآوردن حوائج مردم، محبوب است چون باعث پيوند است.
با توجه به اين بينش برويم سراغ كلام حضرت على(ع) كه مى‌فرمايد طورى زندگى كن كه فقدان شما دردناک باشد و زندگى شما مورد محبت مردم باشد.
معمولا جامعه را به بدن تشبيه مى‌كنند كه بدن انسان داراى گوش، چشم، دست و پا و غيره است؛ در جامعه هم افرادش اين گونه هستند كه يک عده چشم جامعه، يک عده گوش جامعه، يک عده زبان گوياى جامعه، يک گروه مغزهاى متفكر جامعه و گروهى دست و پاى يک جامعه هستند و آنچه مهم است اين است كه انسان بايد سعى كند كه يک عضو مفيد جامعه باشد نه زائد جامعه كه بايد كنارش زد. بعضى افراد در جامعه هستند كه عضو مضر جامعه هستند و مردن‌شان جشن و شادى‌آور است و افرادى هستند كه عضو مفيد جامعه هستند كه مرگ‌شان موجب غم و غصه است.
امام صادق(ع) مى‌فرمايند: مرد براى اداره خانه و خانواده‌اش بايد سه كار انجام دهد، هر چند بر خلاف طبع او باشد «مُعاشَرَةٍ جَميلَةٍ، وَسَعَةٍ بِتَقديرٍ، وَغِيْرَةٍ بِتَحَصُّنٍ؛ خوش‌رفتارى، گشاده‌دستى به اندازه و غيرت و ناموس‌دارى».[7]
امام على(ع) فرموده است: «ابذُلْ لِأخيكَ دَمَكَ وَمالَكَ، وَلِعَدُوِّكَ عَدْلَكَ وَانْصافَكَ، وَلِلعامَّةِ بِشرَكَ وَإحسانَكَ؛ جان و مالت را فداى برادرت كن و عدل و انصاف را نثار دشمنت ساز و خوش‌رويى و احسانت را به عموم مردم ببخش».[8]
امام حسن مجتبى(ع) فرموده‌اند: «صاحِبِ النَّاسَ مِثلَ ما تُحبُّ أن يُصاحِبوكَ بِهِ؛ با مردم آن‌گونه رفتار كن كه دوست دارى با تو رفتار كنند».[9]
درس سوم/ عفو هنگام قدرت
حضرت على(ع) مى‌فرمايند: «إِذا قَدَرْتَ عَلى عَدُوِّكَ فَاجْعَلِ الْعَفْوَ عَنْهُ شُكْراً لِلْقُدْرَةِ عَلَيْهِ؛ هنگامى كه بر دشمنت پيروز شدى عفو را شكرانه اين پيروزى قرار ده».[۱0]
شرح درس سوم
بر خلاف آنچه كه دشمنان اسلام در تبليغات خود بيان مى‌كنند كه اسلام به‌وسيله نيروى نظامى و شمشير پيشرفت كرد، ولى همان‌طور كه از مستندات تاريخى برمى‌آيد اسلام فقط براى از بين بردن موانع سر راه به جنگ متوسل مى‌شد و بهترين سند تاريخى براى مدعاى ما، فتح مكه است كه بدون درگيرى و خون‌ريزى فتح شد و بعد از پيروزى، پيامبر(ص) مردم را مجبور به گرويدن به اسلام نكرد، بلكه فرمود: سه جا نقطه امن است، اول كسانى كه وارد مسجدالحرام شوند، دوم كسانى كه وارد خانه ابوسفيان شوند و سوم كسانى كه در خانه خود بمانند و اسلحه را زمين بگذارند. پيامبر(ص) فقط بت‌ها را شكست اما اجبار به ترک بت‌پرستى هم نكرد ولى در عين حال مى‌بينيم كه «يَدْخُلُونَ فِى دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجاً»[11] مردم فوج فوج به طرف اسلام مى‌آمدند با اينكه زور نظامى نبود.
چه عاملى باعث شد كه مردم عصر جاهلى كه فاقد سواد و تمدن و مردمى خشن و متعصب بودند، به سوى اسلام گرايش پيدا كردند. با توجه به اين مقدمه مى‌رويم سراغ حديث امام(ع) كه جواب در آن نهفته است. مردم انتظارشان اين بود كه پيامبر(ص) وقتى به مكه مسلط شد دستور قتل عام را صادر كند چرا كه سيره عرب در دوران جاهليت همين بود. اما با اينكه قريش و مشركين، مسلمان‌هاى زيادى را به شهادت رسانده بودند، از جمله حمزه سيد‌الشهدا، و آن همه جنگ‌ها بر عليه پيامبر(ص) به راه انداختند، ولى رسول خدا(ص) فرمود: «إذهَبُوا فَأَنْتُمُ الطُّلقاء؛ برويد، همه شما آزاديد» و بعد دست بر پرده كعبه برد و فرمود: تمام خون‌هايى كه تا حال ريخته شده زير پاى من و فراموش شده است.
امام على(ع) هم در اين جمله مى‌فرمايد: وقتى بر دشمنت مسلط شدى عفو از دشمن را شكرانه پيروزى خود قرار بده. (البته استثنا هم دارد ولى ما اصل و پايه را مى‌گيريم كه عفو و گذشت است).
بحث عفو و گذشت از مسائل مهم در آيات و روايات است كه به‌طور مختصر توضيح مى‌دهيم؛ خداوند به پيامبرش مى‌فرمايد: «فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ»؛ پس، به نحو شايسته‌اى از آنها صرف نظر كن».[12] «صفح جميل» به معناى عفو بزرگوارانه است نه عفوى كه با بى‌اعتنايى و قهر كردن باشد، چراكه كينه‌توزى و لجاجت، ويژه روح‌هاى حقير و همت‌هاى پايين است، اما آنها كه نظر بلند و روح بزرگ دارند، پوزش‌ها را مى‌پذيرند، از خطاهاى ديگران چشم مى‌پوشند و از حق شخصى خويش درمى‌گذرند. چون در عفو لذتى است كه در انتقام نيست.
امام سجاد(ع) در دعاى مكارم‌الاخلاق از خدا مى‌خواهد: «وَسَدِّدْني لِأنْ اعارِضَ مَنْ غَشَّنِي بالنُّصْحِ وأجْزِي مَنْ هَجَرَنِي بِالبِرِّ واثيبَ مَن حَرَمَني بِالبَذْلِ واكافِى‌ءُ مَنْ قَطَعَنِي بالصِّلَةِ وَاحالِفَ مَنِ اغْتابَنِي إلى حُسْنِ الذِّكْرِ وأنْ أشكُرَ الحَسَنَةَ واغْضِيَ عَنِ السَّيِّئَةِ؛ خدايا مرا ثابت‌قدم و استوار بدار، تا با ناخالصان دغل‌كار، خيرخواهانه برخورد كنم، و هر كس از من دورى گزيد، من به او نيكى كنم، و به هر كس كه مرا محروم كرده، بذل و عطا كنم، و با آن كه با من قطع رابطه كرده، بپيوندم، و كسى را كه غيبت مرا كرده است، به خوبى ياد كنم، توفيقم بده كه نيكى را سپاسگزار باشم، و از بدى چشم بپوشم و درگذرم».[13]
حضرت على(ع) مى‌فرمايند: «عاتِبْ أَخَاكَ بِالْإِحْسانِ إلَيْهِ وَارْدُدْ شَرَّهُ بِالْإِنْعَامِ عَلَيْهِ؛ برادرت را در برابر كار خلافى كه انجام داده است به‌وسيله نيكى سرزنش كن، و شر او را از طريق انعام و احسان به او برگردان».[14]
رسول خدا(ص) در پاداش كسانى كه عفو مى‌كنند مى‌فرمايند: «اذا كانَ يومُ القِيامَةِ نَادى مُنادٍ: مَنْ كانَ أجْرُهُ عَلَى اللَّهِ فَلْيَدخُلِ الجنَّةَ، فَيُقال: مَن ذَا الَّذِي أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ؟ فَيُقال: العَافُونَ عَنِ النّاسِ، يَدخُلونَ الجنّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ؛ هنگامى كه روز قيامت مى‌شود كسى از سوى خداوند ندا مى‌دهد كه هر كس اجر او بر خداست وارد بهشت شود، گفته مى‌شود: چه كسى اجرش بر خداست؟ در جواب به آنها مى‌گويند: كسانى كه مردم را عفو كردند، آنها بدون حساب داخل بهشت مى‌شوند».[15]
رسول خدا(ص) فرموده است:«عَلَيْكُمْ بالعَفْوِ، فإنَّ العَفْوَ لايَزِيدُ العَبْدَ إلّاعِزّاً، فَتَعافُوا يُعِزِّكُمُ اللَّهُ؛ بر شما باد به گذشت، زيرا كه گذشت جز بر عزت بنده نمى‌افزايد. پس يكديگر را گذشت كنيد، تا خداوند شما را عزت بخشد».[16]
و همان حضرت فرموده است: «مَن كَثُرَ عَفُوهُ مُدَّ فى عُمرِهِ؛ هر كس پرگذشت باشد، عمرش دراز شود».[17]
خداوند نيز بخشنده است، در حديثى آمده كه عربى باديه‌نشين نزد رسول خدا(ص) آمد و گفت: «يا رسولَ اللَّه، مَن يُحاسِبُ الخَلْقَ يومَ القِيامَةِ؟ قالَ: اللَّهُ عزّوجلّ. قالَ: نَجَوْنا وَ رَبِّ الكَعْبَةِ. قالَ: وكيفَ ذلكَ يا أعْرَابيُّ؟ قالَ: لأنَّ الكريمَ إذا قَدَرَ عَفا؛ عرب گفت: اى رسول خدا در روز قيامت چه كسى به حساب خلايق مى‌رسد؟ فرمود: خداوند عزوجل. باديه‌نشين گفت: به خداوندگار كعبه سوگند كه نجات يافته‌ايم. حضرت فرمود: چگونه، اى باديه‌نشين؟ عرض كرد: زيرا كريم هرگاه قدرت يابد، ببخشايد».[18]
[۱]. نهج‌البلاغه، حكمت ۲۵
[۲]. سوره اعراف، آيه ۱۸۲
[۳]مفردات راغب، ريشه« استدراج»
[۴] تفسير نمونه، ج ۷، ذيل آيات ۱۸۲ و ۱۸۳ سوره اعراف
[۵] تفسير نمونه، ج ۲۴، ذيل آيات ۴۲-/ ۴۵ سوره قلم
[6] نهج‌البلاغه، حكمت ۱۰
[7] بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۲۳۶
[8] همان مدرك، ص ۵۰
[9] أعلام الدين، ص
[۱0] نهج‌البلاغه، حكمت ۱۱
[11] سوره نصر، آيه ۲
[12] سوره حجر، آيه ۸۵
[13]. صحيفه سجّاديه، دعاى ۲۰( دعاى مكارم الاخلاق)
[14] نهج‌البلاغه، حكمت ۱۵۸
[15] تفسير نمونه، ج ۲۰، ذيل آيات ۳۷-/ ۴۰ سوره شورى
[16] اصول كافى، ج ۲، ص ۱۰۸
[17] أعلام الدين، ص ۳۱۵
[18] تنبيه الخواطر، ج ۱، ص9 اکبر پوستچیان انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: روز پدر میلاد حضرت علی ایکنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۱۶۷۸۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جامعه ما با شبیخون فرهنگی دشمن روبروست/پاسدار و نگهبان مساجد، علما و طلاب هستند
به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، ماموستا ملاقادر قادری امروز در مراسم افتتاح مسجد روستای «مزیدی» شهرستان پاوه در سخنانی اظهار داشت: خدمت تمامی حاضرین در این مسجد زیبا عرض خیرمقدم دارم و بسیار خوشحالم که امروز خانه‌ای دیگر از بیوت پروردگار را افتتاح نمودیم.
امام جمعه شهرستان پاوه گفت: امروز ما مهمان خداوند متعال هستیم ولی بانی مراسم مردم عزیز روستای مزیدی هستند. به آنها تبریک می‌گوییم که خانه‌ای به این زیبایی برای قیامت خود ساخته‌اند خداوند از آنان قبول فرماید.
وی ادامه داد: آفرین بر مردم باغیرت مزیدی که با جمعیت کم و همت زیاد این بنای محکم را ساخته‌اند و تشکر و سپاس از تمامی خیرینی که با این عزیزان همراهی کرده و این خانۀ مبارک الهی را ساخته‌اند.
ماموستا قادری در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: خداوند متعال در آیۀ ۱۶۴ سوره مبارکه آل‌عمران می‌فرماید: «لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَى الْمُؤمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَ إِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ» من بر شما منت می‌گذارم به خاطر اینکه رسولی دلسوز، پیامبری مدیر و پیام‌رسانی شجاع برایتان فرستاده‌ام تا شمارا تعلیم داده و تزکیه و تربیت نموده و چگونه زیستن را به شما بیاموزد و شمارا از گمراهی و ضلالت برهاند.
امام جمعه شهرستان پاوه گفت: در یک جمله بعثت رسول‌الله (ص) بهترین نعمتی است که خداوند به ما هدیه کرده است. علت مهم بودن بعثت به این دلیل است چون دنیا قبل از بعثت مملو از جهل و خرافات و تجاوز به حقوق بشر بود. مثلاً در سعودی دختران زنده‌به‌گور می‌شدند و در ایران با محارم ازدواج می‌شد و در روم دولت متمدن آن عصر، به حقوق حیوانات بیشتر از حقوق انسان‌ها توجه می‌کردند و در شبه‌جزیرۀ عربستان قبل از بعثت تنها ۴ نفر باسواد زندگی می‌کردند، بعثت در کلیۀ ابعاد زندگی افراد جامعه تغییر ایجاد کرد لذا باید قدردان این نعمت و شاکر پروردگار باشیم.
ماموستا قادری عنوان داشت: عرض کردم بعثت رسول‌الله (ص) در شبه‌جزیرۀ عربستان در همۀ شئون زندگی مردم سبب تغییرات شد و در مدرسۀ رسول‌الله (ص) در مدینۀ منوره کسانی فارغ‌التحصیل شدند که اسلام را به اسپانیا و جنوب چین و روم و استانبول رساندند و در اکثر دنیای معمورۀ آن زمان ندای لا اله الا الله و محمد رسول‌الله و الله‌اکبر طنین‌انداز شد.
وی افزود: خداوند متعال در مقابل این جهد و جهاد و ایثار حضرت خاتم به امتش و به اهل لا اله الا الله و محمد رسول‌الله (ص) می‌فرماید: من و فرشتگانم به این شخص والامقام درود می‌فرستیم «إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ» پس شما هم از او تجلیل کنید «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا».
امام جمعه شهرستان پاوه گفت: اولین کار پیامبر بزرگوار ما (ص) بعد از هجرت احداث مسجد بود و به محض ورود به مدینۀ منوره اول مسجد قبا را بنا کرد و سپس مسجدی به نام مسجد جمعه و آنگاه مسجدالنبی را ساخت که این مکان مبارک بعد از مسجدالحرام و مسجدالأقصی سومین مسجد مسلمانان شد که از همان روز تأسیس تا امروز که ۱۴۴۵ سال از آن گذشته است، مایۀ خیر و رونق دین و پایگاه معنویت شده است.
ماموستا قادری تصریح کرد: پیامبر بزرگوار اسلام (ص) می‌فرمایند: «مَنْ بَنا لله مَسْجِداً بَنی اللهُ له بیتاً في الجَنَّةِ» هر کس در دنیا مسجدی بنا کند، خداوند در قیامت برای او در بهشت منزلی را آماده می‌کند و این مسجد بنا به این توصیۀ رسول‌الله (ص) بعد از ۱۶ قرن به امید این کلمۀ زیبای حضرت خاتم (ص) ساخته شده است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به جایگاه مسجد در اسلام اشاره کرد و اظهار داشت: سلف ما در تعریف جایگاه مسجد فرموده‌اند: «المسجد دارالسلام، دارالعبادة، دار المشورة، دار المصحف و دارالجهاد» و باز فرموده‌اند: «حصون المؤمن ثلاثة المسجد و ذکر الله و قراءة القرآن» آنچه انسان مؤمن را حفظ می‌کند، سه چیز است، مسجد، ذکر خدا و قرائت قرآن کریم.
امام جمعه شهرستان پاوه گفت: در آیین ما مساجد سنگرند و تضعیف مساجد تضعیف دین و مسلمین و آرزوی کفر و کافران است. در موضوع خواست دشمن که نیت آنها تضعیف مسجد و صفوف مسلمین است، چند مثال را ذکر کرده‌اند که به خاطر اینکه بحث طولانی نشود نیازی به ذکر آنها ندیدم.
وی در ادامه سخنان خود بیان داشت: جمعیت شهرستان پاوه ۶۵ هزار نفر است و ما در شهرستان ۱۰۳ مسجد و ۴ تکیه و خانقاه داریم که کار آنها هم مانند کار مسجد است پس در حقیقت ۱۰۷ مسجد داریم یعنی تقریباً برای هر ۶۰۷ نفر یک مسجد داریم که ۵۰ درصد آنها در عصر جمهوری اسلامی ساخته شده‌اند و تمامی مساجد قبل از انقلاب را منهای یک مسجد در پاوه در زمان جمهوری اسلامی تجدید بنا کرده‌ایم. فالحمدلله رب‌العالمین
امام جمعه شهرستان پاوه گفت: همچنان که حضار محترم می‌دانند، سرباز و پاسدار و نگهبان این مساجد، علما و طلاب هستند و متأسفانه امروز برای حفاظت از این بیوت الرحمان در شهرستان پاوه ۱۰ طلبه خودی نداریم. دلیل این وضع نابسامان ما روحانیون هستیم که وحدت نداریم، مرکزیت و تشکیلاتی نداریم و بزرگی را از بین خود قبول نداریم و به همین دلایل معتمدین محل در اثر اختلاف ما توجهی به طلبه‌ها ندارند.
ماموستا قادری ادامه داد: اضافه بر این امروزه صفوف جمعه و جماعت ما کم رونق‌اند و حریم‌ها محترم شمرده نمی‌شوند و جامعۀ ما با هجمه و شبیخون فرهنگی دشمن روبروست. این درد ماست که عرض کردم لذا نیاز به تجدیدنظر داریم و اگر تجدیدنظر نکنیم مغلوب دشمنان می‌شویم. البته خداوند از دین خود دفاع خواهد کرد ولی در قیامت ما باید جوابگو باشیم.
وی در پایان سخنان خود خاطرنشان کرد: در خاتمه از تمامی خیرین و زحمت کشان، اهالی محترم مزیدی در روستا و خارج از روستا که زحمت کشیده‌اند، تشکر و قبول زحمات آنها را از خداوند منان خواستاریم و از سرکار خانم طاهرزاده و شوهر محترمش و حاج مدلل و حاج عبدالله عثمانی و
دکتر پیام یوسفی تشکر و برای آنها آرزوی توفیق داریم.
انتهای پیام/
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟